Mails II

Vriendelijke en gezonde groeten,

C. SMAELE

Hallo,

Het was 1969 of 1970 dat ik daar was —ik was 11 jaar oud. Maar ik heb geen goede herinneringen aan die periode daar. Mijn vader was militair en toen gestationeerd in Duitsland. Tussen onze woonplaats en de zee was wel meer dan 600 Km. Dit had natuurlijk tot gevolg dat ik ook weinig contact had met mijn ouders.

In onze slaapzalen zijn veel rare dingen gebeurd. Elke nacht werden de "stoute" jongens uit hun bed gehaald en wie weet wat er allemaal gebeurde. Ik herinner me wel dat ze wenend terugkwamen. Ik sliep —ik herinner me de verdieping niet meer— in de derde grote kamer, in het laatste bed van de rechtse rij, helemaal in de hoek, en had een goed overzicht. Ik had steeds schrik dat op een dag ik ook uit mijn bed zou gehaald worden. Gelukkig lieten ze mij s’nachts gerust.

Ikzelf was het slachtoffer van plagerijen van een van de begeleiders die een slechte legerdienst in Duitsland achter de rug had. Telkens hij van dienst was, werd ik gebruikt voor allerhande dwaze karweien. En die Francis die jij op uw website gebruikt, was een plant. Hij was in die tijd de hoofdopziener en trok er zich niets van aan wat er op onze verdieping gebeurde.

De dril van de douches, waar we in rijen van 10 maar enkele seconden hadden om ons te wassen en de dril van het bedelen van tandpasta waren heel kleinerend. Het bijna constant naakt zijn tot na het douchen en nadien het bedelen om een papieren zakdoekje te krijgen waren onterend.

Op een dag had een jongen in zijn bed geplast. Het was niet de eerste keer. Hij had een serieus psychologisch probleem maar daar wilde men schijnbaar niet van weten. Als straf werd hij uitgekleed en diende hij zijn natte kleren en en zijn vuile lakens te tonen aan de andere kinderen. Ook aan de meisjes op de andere verdiepingen.

Van Pierre Willbroodt, die ook vermeld werd op je website —ik was zijn naam vergeten— heb ik ook een verhaal. Ik was een zwakke jongen en dikwijls ziek. Bij aankomst in het preventorium werd ik onmiddellijk in de infirmerie geplaatst waar ik een aantal lieve verpleegsters heb gekend. Eentje had zelfs een zoon die ook in het preventorium was. Zijn naam -denk ik- was Benedikt. Ik mocht het gebouw nooit verlaten als het te warm of te koud was, als er teveel wind was en als het bewolkt was.... Ik voelde me opgesloten en keek dikwils droevig naar buiten naar de andere kinderen die buiten speelden.

Willbroodt was een tiran, kon niet met kinderen omgaan en snauwde hen permanent af.

Op een dag diende ik X-rays van mijn longen te laten nemen. Dat duurde wel een tijd. Ik heb dat meerdere keren ondergaan maar deze keer was het anders. Hij vertelde dat er iets mis was met mijn ruggegraat en dat hij me diende te onderzoeken. Er is nooit iets mis geweest met mijn ruggegraat?!?!? Hij beval me om mij helemaal uit te kleden en hij heeft 10-tallen fotos van mij genomen in verschillende posities. Ik stond toen op een draaibare schijf. Ik heb dat gemeld. Men deed erg eigenaardig maar ik heb daar niets meer van gehoord. Ik ben ook nooit meer geroepen geworden.

Ik heb door mijn negatieve ervaringen GEEN enkele behoefte om herinnerd te worden aan het zeepreventorium.

Groeten,