Centre de vacances
Vakantiecentrum driftweg De Haan
Sparrenduin
Home » Preventoriums » Sparrenduin
|
Le Sparrenduin était un centre de vacances au Coq-sur-Mer. Beaucoup d'enfants de mon époque se rapellent les vacances inoubliables.
De Sparrenduin was een vakantiecentrum aan de driftweg in De Haan. Velen van mijn leeftijd zullen nooit de vakanties vergeten! |
Sparrenduin
De Sparrenduin was eigendom van de christelijke vakbond en de vakbondsleden (oorspronkelijk de metaalarbeiders) konden goedkoper logeren. Helaas, men is de boel gaan verwaarlozen, broodnodige investeringen werden niet uitgevoerd en de installaties waren echt verouderd. Zelfs aan verminderde prijs wou den arbeider niet meer naar den Sparrenduin gaan. Het centrum werd dan enkel gebruikt tijdens de week-end en de vakantieperiodes, met ieder jaar minder volk. Het werd een doodse bedoening en ik kan best begrijpen dat de mensen liever wegbleven. En toch, voor de kinderen heeft zo'n vakantie in een centra iets magisch. De weinige vakantiecentra die overblijven zijn altijd volgeboekt (met moet één jaar op voorhand reserveren voor De Branding in Oostende). Le Sparrenduin, situé près du Familia a connu une période faste dans les années 60 et 70. C'était la période du tourisme social et des campings. Le Sparrenduin appartenait au syndicat chrétien qui y envoyait ses membres à prix réduit (au début il s'agissait surtout de métallos). Malheureusement, on a rogné sur les frais d'entretien et le batiment était dans un tel état de délabrement, que plus personne ne voulait y loger, même à prix réduit. Le centre n'était plus utilisé que pendant les week-ends et vacances. Et pourtant, les vacaces dans ces centres avaient quelque chose d'extraordinaire pour les enfants, qui apprenaient à vivre en communauté. Le rares centres de vacances comme "De Branding" à Ostende sont toujours remplis et il faut réserver une année à l'avance! Photos à droite: ce qui reste de l'entrée du Sparrenduin: le panneau à l'entrée, caché par un arbre mort et déraciné. On est en train de construire des appartement “chacun chez soi et le voisin peut crever, je m'en fous”. Wat er van de Sparrenduin overblijft: het bord aan de ingang, aan het zicht onttroken door een dode boom. Men bouwt er dure vakantieappartementen, in de stijl van “ieder voor zich en de buurman mag kreperen, ik zal geen vinger uitsteken”. |
Dank u Sparrenduin, voor de mooie jaren. Een roemloos einde als je gekend hebt had je nooit verdiend maar ik ben blij je gekend te hebben. een deel van mijn jeugd en jeugdherinneringen ligt bij jou. (dat eten op vakantie voor een kind belangrijk is, is normaal. Natuurlijk heb ik nog andere herinneringen aan Sparrenduin en/of De Haan zelf, maar dat voor een volgende keer. Mijn E-mail-adres: koenraad.verstraeten@telenet.be) |
Wij gingen enkel 's middags in het restaurant eten. Een tasje soep met een sneetje brood, een schelleke gebraad met erwtjes en worteltjes en een dessertje. Elke dag kwam dezelfde dame met haar ijzeren kar aangereden om ons aan tafel te bedienen. De tafel was steeds bedekt met zo'n plastieken tafelkleedje. En iedereen had zijn vast plaats. En er was daar altijd iets te doen hé. Met je animatiekaart kon je als kind alles doen wat je wou, gratis. Die kaart hing dan een hele vakantie door rond onze nek. Als we dan naar de grote speeltuin aan 't zwembad gingen spelen, kleefde de dame aan de kassa daar zo een felgekleurd stikkertje op. En dan gingen we eens zwemmen, of minigolfen of bowlen. En elk jaar kregen we dezelfde studio in blok B. Beneden in 't hoekje. Mijn zus sliep in de zetel in de living, mijn ouders in zo'n bed dat uit de kast kwam gevallen en mijn broer, oudste zus en ik in een slaapkamer apart. En elke laatste avond was er dan een fuif. Ik vind het echt jammer dat ik er nu niet zelf met mijn zoontje naartoe kan gaan. Want zeker weten, ik zou er een jaarlijkse traditie van maken. Maar ja, die tijd komt nooit meer terug hé. Weet je dat ik er zelfs af en toe over droom. Sparrenduin, je was geweldig!! |
Stiekem hoop ik op een heropening van sparrenduin!!! Herademen aan de kust, in sparrenduin doe je dit. Het was een 2de thuis, een zalige tijd. Annick - Antwerpen |
Ik moet zo'n jaar of 15 zijn geweest en alweer een hoogtepunt in onze vakantieperiode voerde ons wederom naar ons geliefde vakantiehuis. Behalve oudere dames werkten daar in dat grote restaurant (er was er toen nog maar één groot met ontelbare tafels en stoelen, de grote ramen, de wand van keuken en bediening achteraan en de ingang links vooraan)ook regelmatig jobstudentes en/of stagaires van de hotelscholen aan de kust. Zo hadden wij aan onze tafel al dagen een vriendelijk, maar o zo verlegen, meisje. Ze moet zowat mijn leeftijd zijn geweest. Met steeds een blosje op de wangen telkens ze ons kwam bedienen. Op een dag kwamen we weer 's middegs met de ganse familie aan tafel (toen bestond dat nog, hé,de formule 'vol pension')en lag er op mijn bord (ik zat steeds op dezelfde plaats) een servet. Ik zag pas na enkele minuten dat er aan de binnenkant iets stond ingeschreven,; "SMAKELIJK!" stond er. Ik wist ook meteen van wie de boodschap kwam en zag haar meteen lopen; het blosje op de wangen kreeg nog meer kleur toen onze blikken elkaar kruisten. De andere gezinsleden hadden echter al gauw in de gaten wat er gaande was en ons vader, steeds klaar voor een grappige zinssnede maakte ons allen aan het lachen. Het was niet kwetsend of ordinair maar op het moment van de hilariteit keken we (omdat we allen wisten van wie de lieve boodschap kwam)met ons allen in haar richting zodat het achteraf beschouwd wellicht leek alsof we ...eh, jah... om haar lachten, hetgeen niet zo was. Ze beende ijlings de keuken in en heeft de dagen daarna onze tafel niet meer bediend. Ik ben zelfs niet zeker of ik ze daarna wel nog heb gezien in het restaurant. Ook ik was toen heel verlegen maar wou wel de kans haar te verklaren dat we niet om haar lachten maar ik heb haar niet meer weergezien en dus die kans nooit gekregen. Jammer! En zelfs na al die jaren, ik ben er nu 45, vind ik het nog jammer wat er toen is gebeurd en voel nog steeds met haar mee. Wie weet leest ze dit ooit wel en herkent ze zichzelf. Maar inderdaad, Katrien Blancke (zie boven) de erwtjes met gebraad waren en zijn nog steeds memorabel. Vooral de fijne, op basis van de vleesjus, bereide saus viel bij ons erg in de smaak. Tegenwoordig ga ik zelf met mijn kinderen dan ook het liefste naar een soortgelijke formule maar het sociaal toerisme is (behalve bij Sol Cress in Spa) op sterven na dood, vrees ik. Wie van de Sparrenduiners herinnert zich bijvoorbeeld niet het majestueuze glasraam, bij het binnenkomen van het oude hoofdgebouw. Ontelbare keren heb ik me daar als kind aan zitten vergapen. Het stelde een gezin voor die aan zee waren, met een grotesk uiziende moeder met uit proportie voorgestelde grote en beschermende armen om haar kroost heen ; een vader, nog half in werkplunje gestoken er wat naast of achteraan. Daarnaast ook een symbolische voorstelling van het toenmalige logo van de metaalbond. En op de achtegrond het strand en zeegebeuren met een gebouwtje dat met veel fantadie en goede wil wel aan het pitoreske stationsgebouwtje van De Haan kon doen denken. Maar de verscheidenheid aan felle kleuren (de moeder droeg een knalrode jurk, dacht ik) daarin was een feest voor het oog van menig jong bezoeker. Zouden er trouwens nog, al was het maar fragmenten, van dat glasraam zijn bewaard? Wijzelf hadden bijna altijd een appartementje in het blok vlak bij het zwembad. Maar dat is voor een ander keertje; Mijn e-mail-adres (gewijzigd); koenraad_verstraeten@hotmail.com |
Verder nog felicitaties met uw site en bedankt om nog eens iets te kunnen zien/vertellen over ons goeie ouwe Sparrenduin. Koen. |
hallo , ook sparrenduin was voor ons ( 3 zussen en ouders ) een heerlijke vakantie periode , mijn vader werkte in de metaal , en zo werden mijn ouders in contact gebracht met sparrenduin , de eerst vakantie op sparrenduin begon al op 3à4 jarige leeftijd, en zo zijn we op vakantie blijven gaan tot ik de leeftijd had van 16 jaar in sparrenduin, ik weet nog goed goe s'morgens na het ontbijt , er een dame was die turnles gaf s'morgens ,voor jong en oud , het was een mevrouw met heel veel uitstraling , blond haar , gebruind , altijd vriendelijk , k'ga ze nooit vergeten, en nadien werd er volleybal gespeeld , met de mensen die er waren verdeelde wij ons en werd er een pittig wedstrijd gespeeld , zo ging ik iedere morgen met mijn vader naar de volley. naarmate de leeftijd vorderde , begon er een kliekje te vormen met jongens en meisjes die er ook verbleven , en dat was de peroide toen de studio's er stonden , was toen ongev. 13à 14jaar , het kliekje was , karin ,magda , christin ,bertrand , jan , marleen , karin , enz , de rest ben ik helaas vergeten ,sorry En we gingen naar het strand , zwemmen , rond gangen in de sparreduin , van alles en nog wat . Nu op 45 jarige leeftijd , besef ik , wat een schitterende tijd dit was , om nooit te vergeten . groeten van filip ( gentenaar) |
Jammer om te lezen dat een vakantie aan zee in Sparrenduin niet meer kan.Wat heb ik er jaren plezier gehad. De loopmat in het zwembad; heelder dagen minigolfen met dank aan de kinderpas. (Vooral op baan 9, met dat oplopend vlak en op het einde een soort van doolhof, en nummer 18, met dat net, heb ik honderden balletjes versleten); poppenkast met Jommeke en Anatool; de speeltuin met het huizeke, de geitjes aan de overkant van de straat, ... Het heeft toch een onvergetelijke indruk op mij achtergelaten. Hopelijk vind ik ook zoiets zodat mijn dochter binnen 30 jaar, net zoals ik nu, met weemoed kan terugdenken aan die schitterende vakanties aan zee. |
Inderdaad, ook ik heb in sparrenduin prachtige vakanties beleefd. Jaren hebben we, met de familie, daar de 2 laatste weken van juli op vakantie geweest en later zelf nog buiten het seizoen, en zelfs per maand en 3 maanden gehuurd in de winter. Tijdens de zomer hebben we zowel op kamers als op studio gelogeerd. Nostalgie...De grote eetzaal met bediening aan tafel...soms een hels lawaai...een meisje die een volledig vol dienblad liet vallen...de zwarte zeteltjes in de cafetaria, boven de grote eetzaal, aan de studio's, met die leuningen die je kon omhoog zetten en terug naar beneden klapten...de ping-pong tafels aan de kamers...de volleybalmatchen tegen de plaatselijke vollybalploeg...de hoge schuif-af, de vliegende hollander, van beide is ooit iemand af gevallen tijdens onze vakantie...de mini-golf...het zwembad...de dansavonden met discobar die moesten stoppen om 23:00u of 24:00u, het juiste uur weet ik zo goed niet meer, 't was veel te vroeg, dat weet ik nog...Toen alles werd gerenoveerd verdween ook een stukje gezeligheid, de eetzaal werd zelfbediening, er kwam een keuzerestaurant, de cafetaria boven eetzaal werden congreszaaltjes, de cafetaria aan de kamers werd in hokjes verdeelt, enz. Nadien is het alleen maar bergaf gegaan, en vandaag...heb eind juli nog eens in De Haan geweest, naar de woensdagmarkt en daarna tot aan sparrenduin, waar nu enkel nog afgewerkte en in aanbouw zijnde appartementen staan. Enkel een stuk van de vroegere eetzaal, aan de studio's, staat er nog, daar is het verkoopskantoor nu, triestig. Nog even een positieve noot om af te sluiten...het was op één van deze vakanties dat ik mijn echtgenote heb leren kennen, nu 28 jaar geleden, bleek dat we op amper een 5-tal kilometer van elkaar woonden,... |
Hallo, ik ben nooit in Sparrenduin geweest, dit effe voor alle duidelijkheid. Wij gingen, men ouders, men broer en ik, steeds naar de Duinsepolders in Blankenberge en dit in de periode van de jaren 60 tot 65.Soms denk ik met weemoed aan die periode terug, het was daar eenvoudig en toch aangenaam. We waren met veel minder tevreden of we kenden niet beter. De families zaten op eenvoudige kamers met een lavabo, op de gang waren er de Wc/douche/bad. Deze waren gezamelijk voor enkele kamers tesamen. Zover ik me kan herineren werd er steeds gegeten in de formule vol-pension, s'morgens boterhamen, s'middags warm en s'avonds weer boterhamen of een koude schotel. Ben er voor enkele weken nog eens voor een weekje geweest, het is er nu, weliswaar, aangepast aan de noden en comfort van deze tijd, maar toen ik het gebouw zag en binnen ging voelde ik me effe die kleine jongen van vroeger weer..... Groetjes aan iederen. |
|
Inderdaad pure nostalgie ! Ik ben vroeger ook jaren met mijn ouders naar sparrenduin op vakantie geweest , ik geloof 6 jaren na elkaar. We waren er ook altijd samen met een andere familie die daar jaarlijks kwam. (Jaren '70)Wat ik me ook nog herinner is inderdaad het hoofgebouw, met de eetzaal, en ik geloof als ik me goed herinner was er ook een kleine supermarkt in gevestigd.En ik herinner me ook de volleybal, en dan de wandelzoektochten voor gezinnen. Inderdaad alijd iets te doen, heel sociale vakanties. Een zalige tijd. Ieder jaar als ik eens voor een dagje naar de belgische kust trek, ga ik nog steeds naar De haan, en maak altijd een wandeling naar waar ooit "sparrenduin" stond. Ik heb de gebouwen leeg weten staan, dat deed zo vreemd. Heb nog dia's van sparrenduin hier liggen, als ik de tijd vind, zet ik ze op deze website. Ja ik kan zeggen dat sparrenduin een blijvende herinnering is aan een gelukkige jeugd. |
|
Als ik aan sparrenduin denk, krijg ik spontaan de tranen in mijn ogen!! Ik kwam er als kind vaak met mijn ouders en mijn broer. Ook nu zelfs, als ik er over spreek, razen de kriebels door mijn buik! Het kan me zo ontroeren en het geeft me een ongelooflijk nostalgisch gevoel! Ik kan me nog goed herinneren dat er een speciale vakantiegeur hing. Je had er een geweldige speeltuin, een zwembad in de buurt,... . Ook in het complex zelf had je superleuke dingen zoals een bouwling, theater voor de kinderen, knutselhoekjes, animatie voor kinderen waar ik ongelooflijk veel van genoten heb! Ook de bar ginder kon menig man bekoren met hun overheerlijke spaghetti's en Ice teas! Het restaurant gaf ook elke dag weer enorm lekker eten! De frieten met stoofvleessaus en mayonaise zal ik nooit meer vergeten. Soms vraag je je af of bepaalde smaken je terug kunnen brengen naar een herinnering en HET KAN!! Als ik frietjes eet met maynoaise uit een potje van demoortele (die met mosterd) dan flits ik in geheugen direct terug naar sparrenduin! Ik zal onze vakanties ginder nooit vergeten en de Haan aan Zee heeft mijn hart gewoon gestolen. Elke keer ik aankom, voelt het aan als thuiskomen... Hopelijk wordt er opnieuw een leuk complex geopend in de Haan.. Nu ik zelf kinderen heb, zou ik ook graag mijn kinderen meegeven wat Sparrenduin mij heeft meegegeven.. |
|
vervlogen tijden , en toch was het precies GISTEREN...in m'n hoofd spelen nog wat namen van op de groepsfoto en woonplaatsen van de figuranten...voornamelijk LINDA waar ik 'n lange CORRESPONDENTIEhistorie heb gehad ik in het FRANS en zij (van ESNEUX) terug in het VLAAMS...heeft véél bijgedragen tot m'n franse taal...'n heel goede vriendin in die tijd...en sinds KORT terug in contact en van de rest van de SPARRENDUINbende NIETS meer gehoord...ik ben er nog 'n paar maal geweest aan de kust en TELKENS moet ik langs SPARRENDUIN geweest zijn RAAR...nee zo worden m'n TRAANKANALEN nog eens GOED doorgesmeerd...herken Je jezelf op de foto...CASSAUWERS denk ik de twee meisjes naast mij op het muurtje...recht d'n teutentrekker ben zijn naam kwijt...misschien hoor ik het nog...astalavista Frank |
|
Ik denk niet dat er veel bewaard is gebleven van het Sparrenduin. Uit ervaring weet ik dat films als eerste verdwijnen. Terwijl foto's nog bekeken worden en soms in een archief bewaard worden, is er een projector nodig om films te bekijken. Films uit die tijd, als die nog bestaan, zijn meestal aangetast door azijnzuur (ontbinding acetaatlaag) waardoor het beeld verdwijnt. |
|
Code à introduire In te geven kode |
|---|